Casting Magazine
“Schrijven kost niets”, Scenarist Bastiaan Kroeger
De scenarist. Vaak de onbekende man of vrouw op de set, maar wel een van de belangrijkste. Casting Magazine zet deze grote onbekende eens op de voorgrond in de persoon van Bastiaan Kroeger (28). Deze scenarist studeert dit jaar af aan de Nederlandse Film en Televisie Academie en hoopt binnenkort zijn eerste echte speelfilm te maken.
Bastiaans twee eindexamenproducties zijn inmiddels opgenomen en zullen van drie tot zeven juli tijdens het eindexamenfestival van de Nederlandse Film en Televisie Academie te zien zijn. “Tijdens de opleiding maak je diverse producties per jaar. In het eerste jaar begin je met films van vijf minuten, de jaren erop worden de films steeds langer, tot vijfentwintig minuten in het laatste jaar. Mijn eindexamenfilms zijn Otzenrath en Teer. Otzenrath is op locatie in Duitsland opgenomen met Duitse acteurs. Teer is hier in Amsterdam opgenomen. Je bent een jaar lang bezig met een film die uiteindelijk maar vijfentwintig minuten duurt. Dat is best lang, maar je bent niet alleen bezig met schrijven. Je moet overleggen met de producent en de regisseur. Veel praten en dan nog meer praten. En dan volgen natuurlijk nog de opnamen, de montage en het geluid. Als scenarist ben je een onderdeel van een heel groot proces.” Hoe de eindexamenfilms het gaan doen is van groot belang voor Bastiaan. “Het is wachten op de recensies. Je wordt gekraakt of gemaakt, maar ik ben er nu eigenlijk niet zo bang meer voor. Ik maak een film die ik zelf graag zou willen zien, dus daar ben ik wel trots op.”
Momenteel is Bastiaan bezig met het schrijven van een lange speelfilm voor zijn curriculum. Het is nog nooit iemand gelukt om met een lange speelfilm af te studeren en hem vervolgens daadwerkelijk gemaakt te krijgen, maar Bastiaan gaat het proberen.“Ik ga er mijn best voor doen. Je moet er altijd zelf in geloven.” Dat hij nu scenario’s schrijft is eigenlijk een samenloop van toevalligheden. “Vroeger bedacht ik mij dat ik mijn geld wilde verdienen met denken. Ik ging toen de opleiding psychologie doen, dat vond ik erg leuk. Het was ook echt de planning om doctor in de psychologie te worden, maar tijdens mijn stage in Amerika kwam ik er achter dat ik het ook heel leuk vond om te schrijven. Ik zat bij de grens van Mexico en de omgeving was zo filmisch en toen ontstond het idee voor een film.” In Amerika schreef hij een speelfilm waarmee hij toegelaten werd tot de filmacademie. Die academie leek hem de beste optie om te beginnen.
Luxe positie
Eenmaal op de academie raakt alles in een stroomversnelling. De jaren vliegen voorbij en voor Bastiaan het weet is hij met zijn eindexamenproducties bezig. “Het meest trots ben ik op Teer. Af en toe dacht ik echt dat het niet meer goed ging komen met het verhaal. Ook al bevat de film veel krankzinnige dingen, ik ben ermee doorgegaan en het is uiteindelijk iets heel moois geworden, waarin alles klopt.” De personages in de film vond Bastiaan zo interessant, dat hij over Karlijn en haar vriendin nu een speelfilm aan het schrijven is. “Dat hangen in de stad, wat ze de hele tijd doen, vond ik heel leuk. Ik heb dat zelf ook een tijd gedaan. Met mijn beste vriend alleen maar commentaar leveren op iedereen die voorbij kwam. Verveling vind ik een mooi onderwerp om over te schrijven.” Ondanks dat een hoop mensen na hun opleiding in een zwart gat vallen, is Bastiaan daar niet bang voor. Volgens hem verkeert een scenarist in een luxe positie, omdat hij altijd kan schrijven. “Schrijven kost niets, en daarnaast zal ik gewoon een bijbaantje houden om de huur te kunnen betalen. Ook heb ik een paar regisseurs leren kennen met wie ik plannen ga maken.” Daarnaast is het volgens Bastiaan vooral slim om mee te doen aan wedstrijden voor jonge filmmakers. NPS-kort bijvoorbeeld. Hiervoor worden honderdtien ideeën aangeleverd, waarvan er uiteindelijk tien worden uitgekozen. Dit jaar is het hem niet gelukt erbij te komen. “Wie weet volgend jaar wel. Het idee dat ik had ingestuurd, ben ik inmiddels gaan combineren met een ander idee van me en het resultaat is de eerste versie van een boek. Het is in dagboekvorm geschreven en gaat over een ongelukkige jongen van twaalf jaar die veel te veel nadenkt. Af en toe lenen ideeën voor films zich toch beter voor een boek, omdat het vooral gaat over gedachtes en gevoelens. In woorden is dat makkelijker te vertellen dan in beeld.” Dat is volgens Bastiaan een van de voordelen van het schrijven. “Het is leuk op met een producent en een regisseur samen te werken, maar af en toe is het ook wel eens lekker als je echt iets van jezelf hebt.”